การที่จะไปเดินซื้อข้าวของเครื่องใช้มากมาย ในห้างสรรพสินค้า ทั้งของใช้จำเป็น ของใช้ส่วนตัว เครื่องครัว เครื่องสำอาง อาหาร แม้แต่ยา เดี๋ยวนี้ก็มีขายกันในห้างสรรพสินค้าทั่วไป ที่จะโฆษณาว่ามีทุกสิ่งครบครัน ผมว่ามันเหมาะสำหรับผู้มีรายได้ปานกลางไปจนถึงผู้มีรายได้มากนะ...
แล้วถ้าผู้มีรายได้น้อยหล่ะ... กับการที่จะไปเดินซื้อที่ห้างสรรพสินค้าคงจะไม่สะดวก เพราะเวลาเห็นสินค้ามากมายก็เกิดความโลภอยากซื้อโน้นซื้อนี่ เงินก็มีอยู่จำกัดจำเขี่ยแต่ก็อยากได้สินค่าที่มีมูลค่ามากกว่า ก็หนีไม่พ้นการกดบัตรเครดิตอีกนั้นแหละ...บางคนถึงกับหยิบยืมก็มีเหมือนกัน ความอยากได้ อยากดี อยากมีเท่าคนอื่น บางทีผมว่า...มันก็เป็นความอิจฉาลึกๆ ของคนที่มีรายได้น้อยนะ...
แต่ไม่ใช่ปัญหาครับสำหรับผู้ที่มีรายได้น้อย ก็หาสินค้าที่มีรูปร่างหน้าตาที่คล้ายคลึงกัน เกรดและระดับของสินค้าที่แตกต่างออกไป แต่ก็ถูกสตางค์ในกระเป๋า ก็เป็นเรื่องที่น่านิยมนะ...
ผู้ที่มีรายน้อยจึงนิยมหาสถานที่ที่จะทำให้เงินในกระเป๋าลดลงไปได้มาก ความสนใจจึงไปอยู่ ณ สถานที่ที่มีทั้งของกิน ของใช้ เครื่องครัว ขนมอาหาร และยารักษาโรค แม้กระทั้งข้าวของเครื่องใช้ที่อำนวยความสะดวก หน้าตาเหมือนกับของในห้างสรรพสินค้าอย่างไรอย่างนั้นแหล่ะครับ...แต่ราคาถูกกว่เยอะ ผมว่าของถูกของดียังมีในโลกครับ..."ตลาดนัด"...จึงเป็นทางเลือกของผู้ที่มีรายได้น้อย ซึ่งผมว่าบางครั้งผู้ที่มีรายได้มากยังต้องมาใช้บริการเลยครับ...เพราะของบางอย่างในห้างสรรพสินค้าไม่มีครับ...บางทีกับติดใจต้องกับมาซื้อแล้วซื้ออีก...เป็นไงหล่ะเพ่...ไม่ใช่ของแพงจะถูกใจเสมอไปหล่ะสิ...
